Ik ben een twijfelaar en een dromer. Ik werk vanuit m'n hart en buik. Instinctief en intuïtief. Spontaan en open. Ik ben geen planner. Ik weet het niet beter. Ik werk zonder struktuur en zonder plan.
Ik keek net naar SoundCity, een documentaire over een legendarische muziekstudio waar grote rocksterren analoog hun nummers lieten opnemen. En waar de opnames bestaan uit het aanzetten en laten rollen van de tape en de nummers spelen met z'n allen, tegelijk. Niks achteraf perfectioneren met de digitale trucendoos, meteen goed. De opnames zijn stuk voor stuk voltreffers. Het samenspel van briljante muzikanten, de chemie, het vakmanschap, de eerlijkheid, passie, trots... alles bruist in this shithole. This is where the magic happens.
Ineens weet ik het weer.
De punk in Punkmedia benadrukt niet alleen de Do It Yourself gedachte - ik heb mezelf alles aangeleerd - maar het onderstreept ook het JUST DO IT karakter van mij en Punkmedia. Vooraf niet te veel nadenken, niet werken met scripts, geen voorbespreking, maar alles weten van de techniek en verder vooral vertrouwen op de gezonde basisinteresse in de medemens. On the spot de ogen open, observeren en vooral goed luisteren. Tijdens opname anticiperen en improviseren, en let the magic happen. En achteraf niet te veel bewerken.
Nee, dit is niet onprofessioneel, deze aanpak leent zich alleen niet voor iedere klus.
Niet voor klussen waarbij gewerkt wordt met scripts, met veel voorbesprekingen, met veel kilometers en uren voordat er ook maar iets is opgenomen, waarbij met het draaiboek op de vooraf gespotte locaties weinig ruimte en tijd is voor flexibiliteit. Waar de regels van het script en het draaiboek de vrijheid van improvisatie en spontaniteit genadeloos tot een minimum beperken. En waar achteraf efficiënt een video wordt gemonteerd tot een inwisselbaar product. Ik ga graag voor de duidelijkheid wat kort door de bocht hier.
Ik zag gisteren op HollandDoc 24 een aflevering van Metropolis, waar de journalist door de perfecte wijk van de perfecte stad Celebration loopt om met een doos langs de deuren te gaan op zoek naar stuff for kids in Nicaragua... Met als gids een teenage skate meisje dat in die wijk woont. Ze zegt op het laatst op een vraag van hem of zij een 'perfect world' kent: "deze plek is perfect, te perfect, alles is er al bedacht.... there is no freedom."
Naar de aflevering United Stuff of America: een perfecte wereld >>
Punk en Punkmedia staat voor vrijheid, en dat houdt vooral in: fuck the rules.
Hè lekker.
