2012 is een belangrijk jaar geweest in mijn persoonlijke ontwikkeling. Een moeilijk jaar ook, niet alleen businesswise, ook twee keer verhuizen gaat niet in de kouwe kleren zitten.
De business stopte in maart. Eindelijk had ik het wat rustiger. Eindelijk kon ik nadenken. Over de koers ’n stuff.
Op het moment dat de agenda permanent leeg leek te blijven, kwam noodgedwongen de creativiteit om de hoek kijken. Een zelfstandige MOET dan wat DOEN. Als ik niets doe gebeurt er niets. Je moet bewegen.
Om een lang verhaal kort te houden: ik starte met het Mijnmoment zomerproject waarin ik langs 50 personen zou gaan voor een fotoshoot en een video-opname. In eerste instantie was het doel een Mijnmoment fotoboek te maken en een foto-expositie, maar ik kwam er gaandeweg achter dat publiceren online of digitaal veel meer in m’n bloed zit dan print.
Wat ik ook ontdekte is mijn gevoel, mijn visie en mijn relatie met ‘geld’ als waarde- en ruilmiddel. Ik voelde zoveel waardering om wat ik deed en wat ik aanbood, ik wilde helemaal geen geld verdienen, helemaal geen business- of verdienmodel. Veel mensen die ik fotografeerde kwamen met ideeën en probeerden zo mijn ding profitable te maken… ‘at the end moet je toch brood op de plank, en de schoorsteen… etc’ Maar daarmee werd mijn afkeer van het ruilmiddel geld steeds groter… wat ook weer niet zo gezond is.
En nou heb ik vanavond met Monique naast me op de bank Tegenlicht gekeken (internet): Gaten in de markt
Over hoe we zo fucked up zijn geraakt in ons marktdenken, in het vertrouwen van big corporations en brands, en het wantrouwen naar je buren en medemens. We zijn dolend. We moeten onszelf weer terug zien te vinden. Socialere mensen worden in onze kleine kring… en weer dichter bij elkaar komen. Elkaar helpen, dingen gunnen… zonder er iets voor terug te verwachten. Gewoon geven. Aandacht geven.
Een dingetje. Het gaat niet goed met de middenstand in Lochem, winkels gaan sluiten, failliet… en deze week las ik in de plaatselijke krant Berkelbode, dat ‘Lochem weer moet gaan bruisen’. En ik voelde dat ik daar als nieuwe inwoner van Lochem aan mee wil helpen.
Kies ik dan – met een drukke ‘baan’ en een druk gezin – voor het gemak van de supermarkt, of koop ik bij plaatselijke ondernemers? Dat soort gedachten.
Gaan we elkaar een beetje helpen? Of zorgen we ervoor dat de grote bedrijven nog meer gaan groeien… etcetera…
Ga ik me meer inzetten voor m’n kinderen, m’n gezin, de school, de buurt, de plaatselijke ondernemers, het milieu, de lange termijn, m’n gezondheid… Of maak ik tijd vrij om te acquireren en om meer geld te verdienen voor mij en m’n gezin.
Ergens moet een balans zijn.
En gelukkig krijg ik met deze schrijverij en uitzendingen als Tegenlicht steeds meer helder waar die balans ligt.
Webmaat, Ik zeg….. Lochumdirect.nl!
Altijd kopen bij lokale ondernemers. Ik laat de supermarkt ketens zo veel mogelijk links liggen.
Goed idee Richard! Lochemdirect.nl heb ik net geclaimd. Thanks!
Mooi blog weer Henk-Jan. Denk dat als we niet gaan down-scalen en voor elkaar gaan zorgen, we met z’n allen failliet gaan. Maar de volgorde kan ook omgekeerd zijn. Hoogste tijd om voor elkaar te gaan zorgen en met elkaar te gaan ondernemen. Zoals je zelf al aangeeft, worden we daar creatiever en blijer van en gaat het veel meer stromen. En voor de aarde is het ook een stuk beter.