Huub is in topconditie, voelt zich heerlijk, en geniet van elk moment van zijn leven. “Nog twee jaar hooguit.”
Dat was twee jaar geleden, op 09 mei 2008. De dag dat ik deze foto’s maakte, deze video en een dag erna deze blogposting maakte.
Huub is op maandag 12 april 2010 overleden. Tijdens kerst 2007 werd darmkanker gediagnostiseerd.
Ik kreeg net de kaart binnen met de teksten >>
‘Maar als ik dood ben
Is ’t eerste wat ik doe:
Honderd jaar slapen.
Want ik ben moe’
huub klompenhouwer
Journalist
Levensgenieter
Optimist tot in de kist.
Woerden, 2 mei 1948 – Edam, 12 april 2010
Isabelle Klompenhouwer-Matthee
Melle Klompenhouwer
Sanne Klompenhouwer en Casper Maas
Roosje Klompenhouwer en Filip Mobach
Correspondentieadres:
Familie Klompenhouwer
Grote Molensteeg 2, 1135 XL, Edam
www.huubklompenhouwer.nl
Gelegenheid tot afscheid en condoleren op woensdag 14 april, van 19.00 tot 20.30 uur in de Kosterij, Grote Kerkstraat 57, Edam.
Op dinsdag 20 april vindt om 13:30 uur een afscheidsevenement plaats voor een laatste groet en serieus genieten in de Grote Kerk, ingang Grote Kerkstraat 59, Edam.
De crematie zal in besloten kring plaatsvinden.
In plaats van bloemen wil Huub graag een donatie voor een benefietconcert in de Mahogany Hall Jazzclub te Edam via een envelop in de Kosterij of in de Grote Kerk.
Wat ik nog niet wist, is dat Huub een eigen site met eigen jazzfoto’s heeft laten maken: huubklompenhouwer.nl
Bericht op Expovisie.nl >>
Bericht op Qualityinmeetings.nl >>
Bericht op Eventbranche.nl >>
Bericht op Highprofile.nl >>
De blogposting van 10 mei 2008 >>
Leven zonder deadline (nou Huub, nog eentje dan)
Huub is in topconditie, voelt zich heerlijk, en geniet van elk moment van zijn leven. “Nog twee jaar hooguit.”
Huub Klompenhouwer, de man die mij ooit bij Reed Business aannam toen hij hoofdredacteur ad interim was, de man met wie ik vervolgens onvergetelijk heerlijk zes maanden lang rokend, espresso drinkend en naar de mooiste jazz luisterend heb gewerkt – 2001 was een artistiek creatief ondernemend en vooral genietend jaar, die Huub is ongeneeslijk ziek. Darmkanker.
“Als ik al mijn facturen en declaraties op een stapel leg lijkt het wel of ik twee levens heb gehad.” Huub was en is een levensgenieter, voor en zeker ook na de ‘fatale kerstboodschap’ waarin hij te horen kreeg dat de uitzaaiingen niet te stoppen waren.
Gistermiddag na een filmklus in Rotterdam en Amsterdam, ging ik bij ‘m langs in Edam. Met het zweet druipend van z’n voorhoofd liet hij me binnen. “Jezus, is het al drie uur, ik zit te klussen in mijn hok.”
Oké, ik weet ’t. Niet iedereen met kanker is kaal of meteen kreupel, maar zo’n energieke vent als Huub gisteren had ik ook weer niet verwacht. “Ja, de chemo slaat lekker aan, ik voel me prima. Zullen we afspreken dat we het tien minuten over mijn ziekte hebben, daarna wil ik er niets meer over horen. Dan gaan we weer genieten.”
En na tien minuten onder de parasol in de tuin: “Kom we gaan even een biertje drinken bij Smit Bokkum in Volendam.” Achtergrondinformatie over Smit Bokkum: dit is het legendarische paviljoenrestaurant met de lekkerste gerookte paling, met een palingrokerij waar de palingsound is ontstaan, of eigenlijk, vanwaar elke keer een pondje gerookte paling met een artiest of band (BZN, The Cats, noem ze maar op) meeging naar Joost den Draaier (die de naam palingsound hiermee verzonnen heeft).
Anyway, het was twee uur genieten, met eigenaar Jan Smit (ja zo heten er meer in Volendam) van Smit Bokkum die aanschoof om het verhaal van de palingsound uit te leggen (als hierboven beschreven, maar dan in een veel langere en vermakelijker versie) en Huub die geen spat is veranderd eigenlijk.
“Ik ging laatst naar een verjaardagsfeestje, je weet wel zo’n kringgebeuren, daar kwam ik veel te laat, men maakte zich duidelijk zorgen en toen ik om de hoek kwam keken ze me aan met een blik ‘is dit Huub waar we het net de hele tijd over hadden?’, ze hadden misschien al een lijk verwacht, dus ik zeg “ja ik ben wat later, kunnen jullie alvast een beetje wennen. Lachen! Ik hou daar he-le-maal niet van, dat soort feestjes. Ik stond ook al weer snel in de keuken iets te koken… lekker ontspannend.”
Vlak voor z’n overlijden, maandag in de mooie zon, bizar eigenlijk en mooi tegelijk, geeft Huub nog even een lesje platen persen voor de camera. (Zie vijfde reactie hieronder van Melle, Huub’s zoon.)
Lieve Huub,
Levensgenieter, mooi mens met een scherpe geest. Ik ben je uit het oog verloren maar niet uit het hart. De schrik is groot , overleden…. Ik voeg de laatste zinnen toe van een mooi gedicht, past wel bij je…
Als je mij nog iets wilt schenken. dan zou ik willen Blijf de toekomst zien, blijf hoopvol denken zodat je uitgroeit en voluit leeft Het leven alle kansen geeft. x Ellen.
Verdorie Huub, nu ben je dood en ik wist niet eens dat je er tussenuit ging piepen. Maar vanaf nu hebben we vast wat meer contact dan de afgelopen paar jaar, want ik neem aan dat je online bent (heb immers altijd al een ‘lijntje’ met je gehad). Wat zonde en ellendig dat we die jazzconcerten nooit samen hebben opgepakt. Dat is mijn schuld, want je hebt me vaak genoeg uitgenodigd. Eens kijken hoe ik dat goed ga maken met je!
Rust uit en dan zien we elkaar weer!
Peter
Huub,
Ik heb je nooit gekend. Maar als je zo herinnerd wordt heb je het verrekte goed gedaan. Slaap zacht.
Tom
Beste Huub,
Goede reis makker. En heel veel sterkte voor je vrouw en kids.
Rob Captijn
Prachtig dit Henk-Jan,
Dankjewel!
Onderstaand filmpje is nog maandagmiddag opgenomen. Een van de vele magische momenten die huub ons gegeven heeft:
http://www.youtube.com/watch?v=UdZTT1roarE
nogmaals dank namens de hele familie
de laatste jaren heb ik Huub weinig gezien. Zijdelings gehoord dat hij ziek was. Maar voor die tijd regelmatig contact gehad vanuit event opleiding Fontys. Aardige en vooral inspirerende man die je altijd het gevoel gaf dat hij blij was je te zien wanneer je hem weer eens tegenkwam.
voor alle mensen die hem beter kennen en heel erg missen: veel sterkte
Mooi gedaan Henk Jan. Goed dat je vanuit je hart aandacht besteed aan het heengaan van Huub. Ik heb hem leren kennen als een rasoptimist: een journalistieke collega met een aanstekelijke vrolijkheid over zich heen, een man die licht verspreidde. Hij heeft genoten van zijn leven en…in de momenten dat we in zijn bijzijn waren heeft hij ons laten genieten van zijn optimisme.
Huub was een vakgenoot die je inspireerde en op sleeptouw nam. Op de beurs Evenement kon hij je meeslepen naar een interessante stand, maar we eindigden uiteraard in de bar. Levensgenieter, het woord keert overal terug – omdat het Huub perfect omschrijft. Vaarwel, Huub.
Mooi gemaakt HJ.Heb Huub enkele maanden geleden nog heel vluchtig gesproken. Jammer dat m’n gesprek met hem niet wat langer mocht duren.
Ik dank hem voor zijn wijze levenslessen waarbij genieten van het leven en positiviteit de kernwoorden waren! Mooie vent..erg jammer.