MOVE had me voor haar klant Jacob’s Creek ingeschakeld om foto’s en een video te maken van de aanwezigheid van Jacob’s Creek tijdens de Unicef Open in Rosmalen, vorige week vrijdag. Een belangrijk onderdeel was om de drijvende ponton goed in beeld te brengen, met daarop de activatie (ik kende het woord ook nog niet) ‘bal in het netje slaan’. Op ongeveer 25 meter schat ik dreef een bootje met daarop een groot tennisracket met een net erin. Ik keek, ik filmde, ik fotografeerde, ik zag mensen (alleen maar) missen en heel soms verdween de bal in het netje.
MOVE had me voor haar klant Jacob’s Creek ingeschakeld om foto’s en een video te maken van de aanwezigheid van Jacob’s Creek tijdens de Unicef Open in Rosmalen, vorige week vrijdag. Een belangrijk onderdeel was om de drijvende ponton goed in beeld te brengen, met daarop de activatie (ik kende het woord ook nog niet) ‘bal in het netje slaan’. Op ongeveer 25 meter schat ik dreef een bootje met daarop een groot tennisracket met een net erin. Ik keek, ik filmde, ik fotografeerde, ik zag mensen (alleen maar) missen en heel soms verdween de bal in het netje.
Ik denk zo moeilijk kan het toch niet zijn, en op een stil moment (tijdens de halve finalewedstrijd) neem ik even pauze en wil ik het toch graag even proberen. Sorry dat ik het zeg, en er zijn geen beelden van, maar ik voel even aan de bal, laat het racket door mijn handpalm draaien, ik kijk, sla en ja hoor: raak. Wat een heerlijk moment. Ik kan het nog steeds…
Wat velen niet weten is dat ik voor mijn 20ste, voor mijn transformatie inderdaad, nogal een tenniscarrière heb gehad. Verschillende (kleine) prijzen gewonnen, en van tijd tot tijd op hoog niveau gespeeld. Hoogtepunt was toch wel het winnen van de Gelderse kampioenschappen, in 1986. Ik won de C-finale, en Jacco Eltingh de B-finale (van Tom Kempers). Ik werd meteen B1 daarna en ben dat gebleven. Na mijn twintigste, en dat is alweer de ander helft van mijn leven, praktisch geen racket meer aangeraakt. Oké, twee jaar competitie gespeeld, maar dat mag geen serieuze naam hebben (wel supergezellig).
Vorig jaar heb ik een racket gekocht. Vroeger liep ik met vier rackets rond weet ik nog, en sloeg er per week twee kapot (de bespanning dan). Maar morgen begin ik. Eerst met mijn (hard)loopschema, met hardloopschoenen en hardloopkleding. Daarna weer snel lid worden van een tennisclub, en pa en ma, dan gaan we weer knallen. 🙂
mooiste sport ever!
speelde jaren geleden 6 x per week, gsm mee de baan op (begin jaren ’90).
Met mijn talenten nooit verder dan D1 gekomen, op papier had ik overigens een fenomenale forehand, backhand was identiek aan die van Jimmy Connors.
Prachtig HenkJan, ik neem aan dat jij dus ook mee doet aan het EventBranche Tennistoernooi? Waarover later meer. Maar aangezien jij toch de oorzaak bent dat ik al een paar jaar de mooiste baan van Nederland heb, wil ik mij graag aanbieden als sparringspartner! Of als ik jouw geschiedenis zo lees, als gewillig slachtoffer. EN, we gaan je natuurlijk op de voet volgen met je nieuwe initiatief in de mooiste branche van nederland…succes, groeten uit suncity doetinchem.