In de Telegraaf vanochtend – ik zat even bij Semmelink Koffie – zag ik het woord wijnschrijver staan. Ik weet dat dit woord bestaat, wijnschrijver, maar wat moet dat heerlijk zijn om als beroep wijnschrijver te zijn. Schrijven over wijn, dag in dag uit. Stel ik me zo voor. Iedere dag bloggen over wijn, nieuws volgen over wijn, de wereld over en naar events en proeverijen. Boeken uitgeven over wijn en daarmee genoeg kunnen verdienen om de schoorsteen te kunnen laten roken.
Wijnschrijven. Dat ook zo duidelijk is omschreven wat je doet: wijnschrijven.
Ik mis dat wel een beetje in m’n eigen kleine wereld.
Ik weet nog dat ik me in vaste dienst, in 2005 geloof ik, bloggend afvroeg of ik niet gewoon én fotograaf én videomaker kon zijn, naast m’n werk als journalist en blogger. Dat bleek te kunnen, dus kwamen die benamingen terecht op m’n eerste visitekaartje toen ik voor mezelf begon in 2008: Journalist, filmer, fotograaf, blogger, new media adviseur.
Lekker volledig. Lekker allround ook.
Alleen zo onduidelijk. Dan vraag je er ook om. Zo’n omschrijving is vragen om de vraag “maar wat doe je nou het liefst?” En die kwam ook altijd, vaak, meerdere malen, totdat ik de kaartjes niet meer ging gebruiken om die reden… (En ook omdat inmiddels alle gegevens niet meer klopten, behalve m’n e-mailadres en telefoonnummer.) En ik deed alles eigenlijk even lief, maar dat kon natuurlijk niet volgens de vragers.
Ik voel me niet graag in hokjes geplaatst, of met een label ‘fotograaf’ of ‘filmer’ door het leven gaan, misschien is dat ook wel de reden voor die ‘ik kan alles’-omschrijving.
In m’n sociale media dingetjes heb ik m’n profiel daarom nu ook leeggehaald. Het is misschien niet zo sociaal, maar op twitter ben ik vanaf vandaag PUNKMEDIA @punkmedia punkmedia.nl. Geen profielbeschrijving meer, maar het enige dat clickable is, is de website waar alles op staat. Op punkmedia.nl idd.
Bas Boerman heeft vandaag binnen een kwartier nadat de offerte binnenkwam een vette GO gekregen om de meest overzichtelijke homepage te maken waarop al m’n talenten, sites en projecten in een oogopslag wordt weergegeven.
Bas, succes ermee (en veel plezier in Dublin bij twitter, facebook etc…)
Ja, je bent een persoon. Daarom is je roepnaam ook de beste naam om te gebruiken. Tenzij je je wilt verschuilen.
Ik vraag me af of bedrijfsnamen nog wel populair zullen blijven. In de vraag om meer transparantie is de persoonsnaam een goeie oplossing.
Mensen die maar 1 ding kunnen zijn trouwens een uitzondering en raar. Je bent mens en je kunt juist heel veel als het goed is.
ha, ha, heb ook al een paar jaar geleden mijn functietitel van mijn kaartje afgehaald. Maar in jouw geval laten je werkzaamheden zich wel samenvatten tot verslaglegger, toch? Media zijn verschillend, maar je legt altijd verslag. Al varieert het onderwerp ook van beurs tot eigen stemming… Maar goed mensen hebben daar weer een beeld bij van iemand die rapportages maakt, dus wellicht ook weer verwarrend… Ik zal onze eerste kennismaking niet snel vergeten, jij met video- en fotocamera om je nek. Snap niet dat niet iedereen dat wil, iemand die dat allemaal kan en er nog een stuk bij kan schrijven ook! Handig toch? Scheelt een hoop geld. Gedoe altijd met die hokjes. Het is ook altijd gezelliger als jij er bent. Nog een reden om je gewoon in te huren 🙂
Oh digitaal storyteller doet het trouwens ook heel goed… Kan je ook alles onder proppen. Is helemaal hip ook. Of was het nou punk? 😉
Je naam is denk ik het belangrijkste en een website die laat zien wat je doet. En dat veelzijdige (en niet een hokje gedrukt willen worden), dat herken ik wel, misschien is dat iets wat je niet hoeft te benoemen in een functietitel maar meer zichtbaar is in je werk, je ervaringen (die op je site staan), testimonials van anderen.
Je bent inderdaad je eigen brand!
Voor mij ben je gewoon Henk-Jan,
en daar ken ik er maar één van,
dat is voor mij genoeg om te weten,
en…dat het goed zit, Punkmedia te heten!