Nou Theo, dit is dan mijn oudste zoon. Joep.

Vorig weekend viel Joep in slaap net voordat we bij Chimpie Champ in Oosterhout aankwamen, het was zondag geloof ik. En het regende. Om Kiki niet meteen teleur te stellen en haar een ballenbakmoment te gunnen reden we door naar de McDonalds in Malden. Die bleek helemaal omgetoverd tot zakelijke McDonalds, met gratis wifi. Tof natuurlijk, maar daar kwamen we niet voor. Geen ballenbak te bekennen.

Maar als we dan toch in Nijmegen zijn… kunnen we net zo goed ook even langs het graf van Theo, waar ik al jaren niet meer was geweest (daar kwam ik in het gesprek met dochter Sanne Windt laatst achter). Op het moment dat we daar aan kwamen rijden werd Joep wakker… en ging de zon schijnen. Ik denk ‘dit is een teken’. Joep, ga je mee? Naar het graf van Theo? Joep stapte meteen uit, wilde nog wel even getild worden en dat vond ik heerlijk.

Kijk Joep, allemaal kabouters op die steen, en die heeft allemaal engeltjes, mooi hè? “Ja, mooi. En ook allemaal bloemen.”

Dit is de steen van Theo. Theo was een grote vriend van papa. “Kijk, vogeltjes daar.” Joep wijst naar de vogeltjes net voor de steen, terwijl ik een foto maak.

Nou Theo, dit is dan mijn oudste zoon. Joep. Zei ik zonder tranen in mijn ogen.

Joep leek het niet te begrijpen en keek me vragend aan. “Papa, gaan we nu naar de ballenbak?”