Interviewer. Ik ben een interviewer. Ik was hoofdredacteur. Ongeveer 10 jaar lang. Ik begon voor mezelf, begon aan mijn droom… en ik werd ineens de man met de camera. De videocamera en de fotocamera. En ik wilde alles in (bewegend) beeld brengen.
Oud-collega’s hoorde ik zeggen dat ze het een stap terug vonden, maar zo had ik dat nog nooit bekeken. ‘Je was journalist, je was hoofdredacteur, je was iemand. En nu, nu ben je cameraman? What happened?’
Ik blijf op zoek. Naar mezelf. Naar wat ik zelf wil. Waar mijn kracht ligt, mijn passie, mijn drive, mijn reden van bestaan, waar de kern van mijn creativiteit en inspiratie ligt.
En hoewel er niets verandert, en ik morgen gewoon weer Kiki’s boterhambak vul, banaan erbij met een appelsapje… Kiki naar school breng, met Joep achterop en thuis weer achter mijn iMac kruip, heb ik nu een helder moment dat ik even wil koesteren: ik weet even weer wat ik wil.
Ik wil verhalen vertellen, ik wil mensen beter leren kennen, in gesprek, interviewen… en dat met mijn camera’s. Ik ga er binnenkort weer eens lekker op uit. Foto’s maken, portretten en video-interviews van interessante en inspirerende ongewone mensen.
Het is niet of….het is en/en/en en vader zijn en ……
Het is toch gewoon wat je bent.
Verheug me nu helemaal maar op die dubbele expresso.
Babo donderdagochend 9.30 uur.
Ik ben dol op verhalen BTW.
Groet,
Francien
ik lees je strijd. Het gaat niet om wat je bent… dat weet je allang. Het gaat natuurlijk om enge woorden als verdienmodel, hypotheek en timemanagement.
Brood op de plank schrapen zorgt voor verkramping. Ik merk het zelf elke dag. Pas rond een uur of drie ’s nachts komt heb ik genoeg rust en scherpte om het allemaal duidelijker te zien. Start en finish.
Maar dan start de nieuwe dag alweer…
Ik vind het vooral ook een manke vergelijking, zeker als het komt van mensen uit dit vak. Hoofdredacteurschap en audiovisuele producties zijn twee verschillende vakken. Maar het ene is niet beter of slechter dan het andere. Wie dat niet ziet, hoort volgens mij niet helemaal thuis in dit vak.
Laat ze maar lullen, pak die camera en neem ons mee naar het volgende verhaal.
Succes!
Hee ouwe inspirator van me. Hier een oud collega, die nooit de woorden heeft gesproken die je aanhaalde. Al die rollen staan symbool voor de etiketten die mensen op je verschillende egootjes willen plakken. Volgens mij is er maar één ware Henk-Jan. Dat is de inspirator. De man die kijkt en ziet. 1 goeie vraag is meer waard dan 1000 antwoorden.
Blijf je verwonderen, en breng het in beeld. Met een warme groet uit Roosendaal, houdoe, John
De titel van jouw stukje klopt niet.
De titel moet zijn:
“Ik ben cameraman, fotograaf, en verhalenverteller.”
(en natuurlijk nog veel meer)