Het is mijn eigen situatie herkennen in de hoofdpersoon. Vader van een dochter en vriend van een engel. Kan ik me invoelen in deze vader. Als dat gebeurt, ben ik gegrepen. En ben ik verloren. Ook bij deze video.
Vanmiddag, tijdens een wachtmoment, bekijk ik willekeurig de eerste video in de Vimeochannel Shooting people. Ik zie dat-ie een kwartier duurt, maar ik neem me voor ‘m uit te zitten, als een soort experiment. En verdomd. Ik ben er weer uren mee kwijt.
Emoties en tranen zuigen de energie uit m’n hoofd. Wat een verdriet, wat een mooie en ontroerende video. Ik bekijk ‘m twee keer, en merk bij de tweede keer wat ik de eerste keer niet goed had begrepen. Waardoor dit verhaal nog dramatischer wordt.
Met de gedachte dat dit een willekeurige video is die ik heb aangeklikt, en de indruk die het op me maakt, besef ik dat ik erg veel pareltjes als deze mis. Er liggen uren van schoonheid op me te wachten, allemaal prachtige beelden op Vimeo die ik nooit zal zien.
Heb jij ook een video die je met me wilt delen, reageer dan even.
Prachtig..Het begin vond ik al zo mooi, zonder dat er 1 woord gesproken was.