Ik ben onzeker. Zo dat is er uit. Ik ben gevoelig. Zo dat is er ook uit. En dan de uitsmijter: ik ben laf. Ja, dat lees je niet vaak op twitter, Facebook of in de Linkedin kolommen, laat staan in blog posts. Je profiel wordt dan nogal gekleurd en mensen gaan je in real life ineens vragen ‘of het goed met je gaat, want die ene blogposting…’.
Ik word geraakt door onzekere mensen, door mensen die zich blootgeven, die gemeend en niet aanstellerig hun gevoelens willen delen. Ik ben zelf ook zo, alleen voel ik mezelf steeds ouder en stugger worden hierin. Als ik met wie dan ook in gesprek ben komt het altijd, altijd tot een soort samensmelting van geesten en gedachten. Na een bak koffie met iemand zit ik in de auto terug wel eens te turven hoeveel blogpostings ik uit dat gesprek kan filteren. Vaak veel. Maar even vaak word ik weer geremd om die gedachten te delen. (Vaak speelt beschikbare tijd en energie ook een rol trouwens.)
Ik ben veel te gevoelig voor kritiek. Dat zit me in de weg, en daar wil ik graag van af. Het is daarom een verademing om Laura Babeliowsky’s tips op twitter te lezen als ‘als je je veel aantrekt van kritiek, houd je jezelf alleen maar klein’. Daar krijg ik energie van. Dat soort zinnen moet ik vaak lezen, en zeker op momenten van twijfel en onzekerheid.
Ik denk ook vaak aan een tekst die Nelson Mandela gebruikte in zijn inauguratie speech, waar ik ooit door Petra Moes op gewezen werd en wat me enorm inspireerde. Met als strekking dat je juist de kracht moet hebben om je licht en passie te willen delen, dat je juist je successen niet voor jezelf moet houden, dat als je iets te melden hebt dat verdomme ook moet melden. En dat niet voor jezelf te houden omdat je bang bent voor ontnuchterende kritiek of dooddoeners. Of dat trouwens de strekking was weet ik niet meer, maar zonder de tekst erbij te willen Googlen is dat even mijn strekking.
Ik ben laf. Ik durf door die onzekerheid en mijn overgevoeligheid voor kritiek niet te zijn wie ik kan zijn. En dat is jammer, jammer, jammer. De afgelopen dagen heb ik zoveel fijne reacties gekregen op een video die ik gemaakt heb, dat ik me er bewust van werd ergens talent voor te hebben. Natuurlijk weet ik best dat ik veel talenten heb, en van tijd tot tijd veer ik op bij iemand die dat herkent en erkent. En ik ken ook veel mensen die heel veel mooie talenten hebben, vaak zijn dat dezelfde mensen – Rob Captijn, Anne-Kee Deelen en Anna-Maria Giannattasio – die die talenten ook bij mij zien realiseer ik me nu.
Ik neem me daarom ook voor, ook typisch iets voor mij trouwens – iets voornemen (hé daar heb je dat stemmetje weer), dat ik wat meer in mezelf ga kruipen, ga graven, ga zoeken naar mijn waarheden, naar mijn geleerde lessen (op welk vlak dan ook) en naar mijn kracht en de krachten van anderen om me heen, om wie dat maar wil lezen en horen daar deelgenoot van te maken. En inderdaad, zoals Petra de Boevere, of Arno Wip dat zo duidelijk zeggen, als je daar geen prijs op stelt, lees het dan niet, en ga je azijn ergens anders dumpen.
ik vind jou niet oud en stug, integendeel. ik ken je nog niet zo lang, maar al goed genoeg om te weten dat ik je nogal mag.
Hoi Henk-Jan,
Wat ik al twitterde wat een mooi open verhaal, daardoor maak je het al minder beladen voor je zelf, voelt wellicht als opluchting?
Allereerst, dat je talent hebt is zonder twijfel een feit. Ik heb meer werk van je gezien, alleen ik licht er een puntje van uit:
Ik complimenteerde JanWillem Alphenaar namelijk met zijn gave foto’s (photoshoot) en hij gaf jou de eer.
Het eerste wat ik dacht was: “ zulke foto’s wil ik ook!!! Zodra mijn budget toereikend is, ga ik hem benaderen, als hij te betalen is..”
Hallo, als je geen talent zou hebben, zou ik niet denken of je te betalen zou zijn…
Er is natuurlijk een verschil tussen weten dat je talent heb of voelen dat je talent hebt, alleen je moet het eerst weten voordat je het kan gaan voelen.
Aangezien je het wel weet, komt het voelen vanzelf…
Zo werkt het met veel dingen, woordgebruik/keuze kan je helpen om het weten om te zetten in het voelen…
Het gebruik van ik ben..is zo krachtig, want daarmee geef je aan wie je bent en waarin je gelooft.
Ik ben laf. Ik durf door die onzekerheid en mijn overgevoeligheid voor kritiek niet te zijn wie ik kan zijn.
Als ik dit vertaal naar bovenstaande zin: Geloof jij dat je laf bent en twijfel je aan wie je kan zijn, je kan van alles zijn, alleen ben je dat ook?… Als je nu eens zegt: ik vind mijzelf laf. Ik durf… niet te zijn wie IK BEN.
Dan zeg je niet dat je laf bent en durf je open te staan voor wie jij bent!
Gisteren twitterde ik: Ik ben onvindbaar: ik ben het Zelf…. Als ik onvindbaar ben, hoef ik niet te zoeken, want ik ben het al, dus Zelf
Wat mij enorm geholpen heeft is het onderzoeken en erkennen van mijn angsten, dat is wat in de weg zit.. wie ik ben, hoef ik dan alleen maar te herinneren.
Hetgeen je in een ander bewondert is wie jij bent. Al het moois en fijns wat je herkent, ervaart of ziet is wie jij bent, anders kan je het niet weten, dan weet je niet dat het bestaat.
Dit even als kleine note op je verhaal, hopelijk is het een beetje helder, want ik heb het misschien niet het meest duidelijk verwoord en kan je er iets mee!
Jij bent geweldig, krachtig, Liefdevol en talentvol. Vertrouw op jezelf en op wie jij bent!
Lieve groet,
Chantal
Wat je ook van jezelf vindt: ik geniet van jou zoals je bent en dat is niet niks! Ben het heel erg met Alain eens!
Blijf opzoek naar jezelf, blijf twijfelen, blijf dit opschrijven, blijf dit dit delen want jij inspireert. Om wat je doet, denkt & bent! Dat is goed! liefs marieke
Kon ik Quincy niet volgen? Dat ben ik dan weer ff vergeten… Verder vind ik mensen die hun onzekerheid durven te tonen en onder ogen durven te zien vaak de mooiste en meest krachtige mensen, want dat vergt moed. Veel moed. En ik denk dat je een goed voorbeeld bent door het ook nog eens publiekelijk te delen. Volgens mij is er verder niemand die twijfelt aan je vakmanschap. Voor mij overstijg je die juist doordat je ook in je werk de kwetsbaarheid van mensen weet bloot te leggen.
Helaas is het tonen van je onzekerheid voor sommige mensen nogal confronterend en voelen ze zich er ongemakkelijk bij, dan krijg je nog wel eens deuren in je gezicht. Maar het omgekeerde geldt ook, voor sommige mensen is het confronterend als je echt in je kracht staat. Dus hoe dan ook, er zijn altijd mensen die een deur dicht doen omdat ze zichzelf niet in volledigheid onder ogen kunnen zien. Aan jou de keuze welke deur het is. Maar er zijn ook mensen die dan juist de deuren wijd open gooien als je jezelf bent. Dat zijn de pareltjes.
Verder ken je me goed genoeg om te weten dat ik me behoorlijk in je verhaal herken. Maar ik ga er inmiddels vanuit dat het niet telt wat anderen van je vinden, maar dat het erom draait wat je van jezelf vindt. Misschien is de weg naar zekerheid wel te leren vertrouwen op je eigen kompas.
en daarom daag ik mezelf continu op een bepaalde manier uit. ik wel never nooit laf zijn of erger, me laf voelen.
ik wil zijn wie ik ben met alles erop en eraan. maar ik wil nooit mijn rug toekeren, mijn mond houden op de meest cruciale momenten of duiken en verbergen. ik word er strijdlustig van en krijg er, ondanks angst en onzekerheid (kritiek van anderen blijft vervelend) een boost van.
mijn lijfregel is ‘altijd heft in eigen hand’ gejat van een coach van me (eentje die niet mauwt en zweeft maar keihard tot de kern doordringt) en kin omhoog. altijd. altijd. altijd.
HJ,
een beetje meer vertrouwen in jezelf en bovenal kijken naar alles wat je hebt en wat je kunt.
zie het als een partijtje tennis; je kunt niet altijd alleen maar goede ballen slaan, maar oefening baart kunst….
Jolanda
Toppertje…..; )
Your vision.
Je maakt, je breekt tot je alle delen onder controle hebt zodat je weet waaruit jezelf bestaat
Punt.
Hier ben ik even stil van. Wat open en mooi verwoord. Ik sluit me volledig aan bij de reactie van Anne-Kee. Wat ik mooi vind aan openheid en kwetsbaar opstellen is dat je je omgeving de mogelijkheid geeft om te reageren en waar mogelijk een helpende hand aan te reiken. Klasse!!
Lees het nu pas en heel herkenbaar. Ik mis soms ook het vetrouwen in mijzelf. Dank voor de woorden!