Ik kreeg een tijd terug te horen van een fijne opdrachtgever dat de prijsverhoging die ik voorstelde te groot was.
“De kwaliteit van jouw video’s staat hier buiten. Maar voor die prijs kan ik onze andere videoman twee keer inzetten, en dat kan ik ‘binnen’ niet verkopen.”
Ja dat begreep ik wel. Ik repte nog wat over ervaring, vakmanschap, materiaal, journalistieke kennis, en uiteindelijk dat ik er nog even over moest nadenken.
Deze prijs aanhouden? Of door de knieën voor de marktwerking?
Ik reed twee uur naar huis en kreeg een zin binnen van Stephan Fellinger, die ik laatst in een video heb gemonteerd: “We zijn burger en consument. En als burger veroordelen we het, maar als consument zijnde staan we voor die schappen en kiezen we toch voor het goedkoopste.”
Ik ben er wel uit: kwaliteit heeft een prijs.
(En vrije tijd heeft ook waarde.)
Na een, i.v.m. een veel kleiner budget dit jaar, kortere wintersport in Winterberg met slechte sneeuw condities in een goedkoop en niet al te best hotel, is dit een oh zo ware en klare tekst die mij als muziek in de oren klinkt.