Ik vraag aan Joep, achter z’n computer met headphones op, of ook hij meegaat met mij en Kiki twee monturen uitzoeken omdat ‘het mij zo mooi lijkt om door de brillen die jullie voor mij hebben uitgezocht of goedgekeurd dagelijks naar de wereld en m’n leven te kijken. Dus symbolisch […]

Met de wind door haar bruine haar rijdt ze, zweeft ze en hobbelt ze in haar rolstoel over het trottoir van de drukke Daalseweg in Nijmegen. Jasper haar hond op de voetenplank. Ze is dertig jaar. Tenger. Pezig. Bezig. Dapper en zelfverzekerd. Kwetsbaar in haar zelfvertrouwen. En zeker niet onzeker.

Het ochtendritueel kent sinds vanmorgen een uitbreiding: 10 minuten koffie zetten, of eigenlijk moka, met m’n eenvoudige made in Italy percolator, de Bialetti 2-kops Moka Express, ’s werelds meest erkende en gekoesterde koffiezetapparaat. Voor twee koppen dus. Nou ja, twee koppen. Ik las in de lovende reviews He, wat een

“Oké.” Oké. Vijf uur? “Denk ’t.” Oké doei. “Doei.” (woorden in de ochtend, met Boris)

Ze kijkt en zwaait altijd als ze in de dageraad terugfietst naar huis en mij boven voor het open raam ziet zitten achter m’n laptop. (Ik ben vroeg wakker, en een slechte slaper.) Ze heeft geen gemakkelijke leven weet ik. Vannacht werkt ze zoals iedere nacht in een hal hier

Als ik de eerste zin in een zkv van A.L. Snijders lees kom ik al in een andere wereld. Ik lees over Carel Helder, die ik op Google ga opzoeken en ik beland in een stuk over het gebruik van komma’s waarin Helder vindt dat hij waar hij de komma