Vandaag ging ik ‘verhaal halen’. Dat doe ik niet vaak, en dat doe ik niet graag.
Ik had me allerlei scenario’s in m’n hoofd gehaald, mogelijke antwoorden op vragen, ik had discussies gevoerd in m’n hoofd met de nog onbekende persoon, een mogelijke conflict of ruzie, geschreeuw… Ik werd er niet vrolijk van.
Maar toen ik eenmaal voor de deur stond, aanbelde en ‘verhaal ging halen’, kreeg ik de vriendelijkste excuses, met de belofte dat ze er zo snel mogelijk werk van zou maken*, nogmaals sorry. En dat was niet de bedoeling.
Leermoment: het is makkelijk problemen uit de weg te gaan, te negeren of te ontkennen. Het is gezonder problemen gewoon op te lossen.
* Het illegaal gestorte tuinafval – in onze achtertuin (achter de schutting) – is inmiddels verwijderd.
NOTE: ik schreef dit onlangs op Facebook – ik dacht nog: ik hou Facebook voor dit soort personal verhaaltjes en op m’n blog ben ik de ‘professional’ – maar als ie daar zo ge-like’d wordt en ge-comment’d, dan zet ik ‘m ook even op m’n blog. (En wat een onzin trouwens die scheiding ineens tussen personal en professional.)
